Cechą charakterystyczną opieki geriatrycznej, odróżniającą ją od medycyny wieku średniego, jest jej interdyscyplinarność. Opieka realizowana jest przez zespół geriatryczny. Kompleksowa ocena geriatryczna obejmuje, poza badaniem internistycznym, również elementy badania neurologicznego i psychiatrycznego oraz ocenę stanu odżywienia pacjenta. Szczególną uwagę zwraca się na racjonalizację pobieranych leków. Zaznaczyć należy, że dokonanie takiej złożonej oceny nie jest możliwe, ani teoretycznie ani praktycznie w poradni lekarza rodzinnego. W wielu społeczeństwach na świecie zrozumiano, że tworzenie placówek geriatrycznych zmniejsza koszty leczenia osób starszych.
Samodzielność w zakresie podstawowych czynności życiowych to, dla przykładu najlepsza profilaktyka odleżyn, których koszty leczenia są bardzo wysokie.
Na obniżenie kosztów leczenia wpływa również zmniejszenie ilości pobieranych leków jako efekt walki z polipragmazją. Znajomość specyfiki starzenia się w aspekcie upadków i ryzyka złamań pozwala uniknąć długotrwałych hospitalizacji. Dla pacjenta w wieku podeszłym hospitalizacja powinna być absolutną ostatecznością, gdyż niekorzystnie wpływa to na jego psychikę. Dodatkowym argumentem ekonomicznym na rzecz tworzenia jednostek geriatrycznych powinno być podejmowanie przez nie leczenie pacjenta w warunkach domowych.